Imodium Instant 12 tabletek

 

Wskazania

Wskazania
Objawowe leczenie ostrej i przewlekłej biegunki. Objawowe leczenie ostrych epizodów biegunki związanej
z zespołem jelita drażliwego u osób dorosłych po uprzednim zdiagnozowaniu choroby przez lekarza. U pacjentów
z wytworzoną przetoką jelita krętego lek może być stosowany w celu zmniejszenia liczby i objętości stolców oraz
zwiększenia ich konsystencji.

Skład

Jedna tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 2 mg loperamidu chlorowodorku oraz substancje
pomocnicze m.in. 0,750 mg aspartamu oraz kompozycję smakowo-zapachową miętową ze śladowymi ilościami
siarczynów, etanolu i alkoholu benzylowego oraz glukozy.

Dawkowanie

Dawkowanie i sposób podawania
Tabletkę położyć na języku, poczekać aż się rozpuści i połknąć ze śliną. Nie jest potrzebny płyn do popicia.
Objawowe leczenie ostrej i przewlekłej biegunki: Dorośli i dzieci w wieku powyżej 6 lat: Ostra biegunka:
początkowa dawka - 2 tabletki (4mg) dla dorosłych i 1 tabletka (2mg) dla dzieci, a następnie 1 tabletka (2mg) po
każdym kolejnym luźnym stolcu. Przewlekła biegunka: początkowa dawka - 2 tabletki (4mg) na dobę dla
dorosłych i 1 tabletka (2mg) na dobę dla dzieci; tę początkową dawkę należy zmodyfikować aż do momentu
uzyskania od 1 do 2 normalnych stolców na dobę, co zazwyczaj osiąga się przez stosowanie dawki
podtrzymującej 1 do 6 tabletek na dobę. Dawka maksymalna w ostrej i przewlekłej biegunce - 8 tabletek (16mg)
na dobę; u dzieci dawka musi być dostosowana do masy ciała (3 tabletki/20 kg mc.). Leczenie objawowe ostrych
epizodów biegunki związanej z zespołem jelita drażliwego: Dorośli od 18 roku życia: Początkowa dawka - 2
tabletki (4mg) na dobę, a następnie 1 tabletka (2mg) po każdym kolejnym luźnym stolcu lub według dawkowania
uprzednio zaleconego przez lekarza. Dawka maksymalna w biegunce związanej z zespołem jelita drażliwego - 6
tabletek (12 mg) na dobę.

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Wiek poniżej 6 lat. Nie stosować
jako leczenia zasadniczego u pacjentów: z ostrą czerwonką, z ostrym rzutem wrzodziejącego zapalenia jelita, z
bakteryjnym zapaleniem jelita cienkiego i okrężnicy spowodowanym chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju
Salmonella, Shigella i Campylobacter, z rzekomobłoniastym zapaleniem jelit, związanym z podawaniem
antybiotyków o szerokim zakresie działania. Nie stosować w przypadkach, w których należy unikać zwolnienia
perystaltyki jelit. Leczenie przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit.
Leczenie biegunki lekiem Imodium Instant jest wyłącznie objawowe. Gdy możliwe jest ustalenie etiologii, należy
zastosować leczenie przyczynowe.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
U pacjentów z biegunką, szczególnie u dzieci, może wystąpić odwodnienie i nadmierna utrata elektrolitów. Jeżeli w ciągu 48 h po podaniu leku w ostrej biegunce nie obserwuje się poprawy stanu pacjenta, należy przerwać podawanie leku i skonsultować się z lekarzem. Jeśli pacjent przyjmuje lek w leczeniu objawowym ostrych epizodów biegunki towarzyszącej zespołowi jelita drażliwego: pacjent powinien przyjmować Imodium Instant w tym wskazaniu tylko wtedy, gdy zespół jelita wrażliwego został wcześniej u niego zdiagnozowany przez
lekarza; pacjent ma 40 lat lub więcej i minęło trochę czasu od ostatniego epizodu objawów zespołu jelita drażliwego, lub jeśli tym razem objawy różnią się od tych występujących poprzednio, pacjent przed zastosowaniem Imodium Instant powinien skontaktować się z lekarzem; pacjent powinien skontaktować się
z lekarzem przed zastosowaniem Imodium Instant, jeżeli występują u niego ciężkie zaparcia lub nastąpił spadek masy ciała; pacjent powinien skonsultować się ponownie z lekarzem, jeżeli objawy związane z zespołem jelita drażliwego nasilą się lub jeśli wystąpią nowe objawy, lub gdy nawracające napady biegunki będą trwać dłużej niż dwa tygodnie. U pacjentów z AIDS należy przerwać podawanie leku w razie pojawienia się najwcześniejszych objawów wzdęcia brzucha. Stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie należy stosować loperamidu jako środka zastępującego substancje o działaniu opioidalnym. Zgłaszano występowanie zdarzeń kardiologicznych (wydłużenie odstępu QT i czasu trwania zespołu QRS, zaburzenia rytmu typu torsade de pointes), a w niektórych przypadkach także zgon pacjenta. Nie należy przekraczać zalecanej dawki i/lub zalecanego czasu trwania leczenia. W przypadku przedawkowania zgłaszano przypadki ujawnienia się zespołu Brugadów. Ze względu na zawartość aspartamu nie należy stosować u pacjentów z fenyloketonurią. Śladowe ilości siarczynów, zawarte w kompozycji smakowo-zapachowej, mogą powodować reakcje alergiczne. Pacjenci z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego, ponieważ zawiera glukozę będącą składnikiem maltodekstryny znajdującej się w kompozycji smakowo-zapachowej miętowej. Produkt leczniczy zawiera niewielkie ilości alkoholu benzylowego, który może powodować reakcje alergiczne. Pacjenci z chorobami wątroby lub nerek powinni skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem leku, gdyż duża ilość alkoholu benzylowego może gromadzić się w ich organizmie i powodować działania niepożądane (tzw. kwasicę metaboliczną). Niewielka ilość alkoholu (etanolu) zawarta w tym produkcie leczniczym nie będzie powodowała zauważalnych skutków.

Uwagi

Działania niepożądane
U dorosłych i młodzież w wieku 12 lat i starsze w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano:
Ostra biegunka – często: bóle głowy, zaparcia, nudności, wzdęcia; niezbyt często: zawroty głowy, bóle brzucha,
dolegliwości w obrębie brzucha, suchość w jamie ustnej, ból w nadbrzuszu, wymioty, wysypka; rzadko:
zwiększenie obwodu brzucha. Przewlekła biegunka – często: zawroty głowy, zaparcia, nudności, wzdęcia;
niezbyt często: bóle głowy, bóle brzucha, dolegliwości w obrębie brzucha, suchość w jamie ustnej, niestrawność.
Biegunka przewlekła i ostra (dane uzyskane po wprowadzeniu do obrotu) – często: bóle głowy, zawroty głowy,
zaparcia, nudności, wzdęcia; niezbyt często: bezsenność, bóle brzucha, dolegliwości w obrębie brzucha, suchość
w jamie ustnej, ból w nadbrzuszu, wymioty, niestrawność, wysypka; rzadko: reakcja nadwrażliwości, reakcja
anafilaktyczna, reakcja anafilaktoidalna, utrata świadomości, otępienie, obniżony poziom świadomości,
hipertonia, nieprawidłowa koordynacja, zwężenie źrenicy, niedrożność jelita, rozszerzenie okrężnicy, glossodynia,
zwiększenie obwodu brzucha, obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa (w tym zespół Stevensa
Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka oraz rumień wielopostaciowy), świąd, pokrzywka,
zatrzymanie moczu, zmęczenie; częstość nieznana: ostre zapalenie trzustki.

Inne

Podmiot odpowiedzialny: McNeil Healthcare (Ireland) Limited.